เป็นเหตุการณ์ในวัย 1.2 ปีช่วงน้ำท่วมเป็นช่วงที่่พัฒนาการของอานะเข้าขั้นเปลี่ยนแปลงได้ดีมาก อานะเริ่มเดินคล่อง เดินแข็ง และอยากเดินไม่หยุด ชอบที่จะเดินไปมาโดยไม่มีเหนื่อย เหมือนเห่อมากที่ตัวเองมีขา 555+
อานะเริ่มหยิบขนมกินเองได้เก่งแล้ว ขนมที่อานะชอบกินตอนนั้นคือ ขนมปลาทอง เวลาช่วงกลางวันยายจะมาช่วยคนงานตัดขี้ด้ายอานะก็จะมานั่งป้อน นั่งให้กำลังใจและกรี๊ดกร๊าดตลอด
แม่รู้สึกได้ว่าช่วงเวลาน้ำท่วม เสื้อผ้าอานะเป็นอะไรที่ขัดตาแม่ตลอด เสื้อผ้าดีๆ เราอยู่ที่บ้านราชพฤกษ์ อานะแต่งตัวแปลกๆ ยังไงไม่รู้ ไม่ใช่สไตล์ที่แม่ชอบ แต่ก็นะ.. อย่ามาเรื่องมาก ณ เวลานั้นพูดเรื่องเสื้อผ้ามีแต่คนด่าว่าเหตุการณ์แบบนี้ยังจะมาซีเรียสเรื่องการแต่งกายเวลาอยู่บ้านอีก ก็แหม.. ฉันเคยให้ลูกแต่งตัวไม่พร่อง นี่มันขาดๆ เกินๆ บอกไม่ถูก
ด้วยความที่อานะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีแขนมีขาที่วิเศษกว่าเก่า คราวนี้เลยบุกลุยมันทุกกองผ้า ลุยมันทุกที่ที่มีคนทำงาน ชอบไปนั่งตักคนงานบ้าง ไม่ก็ไปเจาะแจะพูดไม่เป็นคำแต่ก็ไปยืนบ่นๆ ไรไม่รู้และก็ยิ้มหัวเราะอยู่คนเดียว
อานะเอ้ยยยย.. หนูเป็นขวัญใจคนทั้งโรงงานเลยนะ
www.fonkan.com 